filosofia da relixion

A filosofía da relixión é a rama da filosofía que se ocupa do estudo reflexivo a profundidade da relixión, incluíndo argumentos sobre a natureza e existencia de Deus, o problema do mal, a relación entre a relixión e outros sistemas de valores como a ciencia e a ética. É frecuente distinguir entre a filosofía da relixión e a filosofía relixiosa. A primeira refire ao pensamento filosófico sobre a relixión, que pode ser levado a cabo por crentes e non-crentes por igual, mentres que a segunda alude á filosofía inspirada e guiada pola relixión, como a filosofía cristiá e a filosofía islámica. Con todo, poden considerarse dentro da análise filosófica da relixión, cuestións baseadas na estrutura de todas as relixións; a modo de comparación entre cada unha, en proporción con temáticas que abordan interrogantes sobre a perfección e o sentido da existencia en relación cun cosmos perfecto e por tanto un ente perfecto que os creou. Por iso é polo que poden considerarse dentro das diferentes relixións outras manifestacións da filosofía de e sobre a relixión, conforme a doutrinas orientais como o hinduismo e o budismo, interesados fortemente na idea dun todo absoluto, unha esencia que o reviste todo; por canto crea esperanza e esperta o interese humano no desenvolvemento dunha dimensión máis espiritual.

Nese sentido a filosofía da relixión tenta responder a interrogantes tales como: De onde xurdimos?, Cal é a verdadeira natureza humana?, Cal é a natureza de deus?, É divos unha creación do mellor enxeño humano ou é un ente superior a todo real e con calidades humanas?, Como se entenden o ceo ou o inferno (ou inframundo)?,Que nos creou?, Os milagres son casualidade ou obra divina? entre outras.

Diferenzas entre filosofia e relixion

           Principais diferencias entre filosofia e relixion

Filosofía

1. A filosofía é concepción racional sobre o universo e a vida.

2. A filosofía considera a Deus como problema, pero non pode probar empíricamente, a aporía ou a contradición seguinte: a) Deus existe, b) Divos non existe.

3. Hai filosofías que demostran a existencia de Deus e hai filosofías, como as materialistas, que rexeitan a existencia de Deus.

4. A filosofía apóiase na razón humana.

5. A filosofía é a procura do saber.

6. A filosofía todo o problematiza, cuéstionao, establece a dúbida.

7. A filosofía non pode resolver o problema de se o mundo tivo comezo ou non tivo comezo, se terá fin ou non terá fin.

8. A filosofía é esforzo reflexivo de poucas persoas.

9. O pobo grego hai 2.600 anos, historicamente, expuxo en forma sistemática, por primeira vez, os problemas filosóficos.

10. A filosofía exponse á crítica e á rectificación dos seus enunciados.

11. A filosofía necesita convencer racionalmente.

Relixión

1. A relixión é explicación sobre os problemas do universo e a vida, partindo da fe.

2. A relixión non cuestiona a Deus. Apóiase na fe. Cre na existencia de Deus; esta é verdade rebelada. Indiscutible.

3. A relixión considera a Deus como principio de todas as cousas. Todo canto existe devén de Deus.

4. A relixión acepta a existencia da razón divina. A razón humana está subordinada á razón divina.

5. A relixión é un modo de vida. Está ligada a Deus, por acto de fe.

6. A relixión é estritamente afirmativa, dogmática. Cre en Deus irrestrictamente.

7. A relixión considera que Deus é a orixe de todo canto existe, o Supremo hacedor do mundo, pois sendo creado por Deus tivo un comezo e o fin do mundo depende da vontade divina.

En suma, a relixión pola fe resolve os problemas que a filosofía expón racionalmente.

8. A relixión é crenza do común das persoas.

9. A relixión historicamente é anterior a toda ciencia e filosofía.

10. A vivencia relixiosa consiste en crer en cousas que non ven, pois non necesita cuestionar as cousas nas que se cre.

11. A relixión necesita convencer pola fe.

A filosofia na ciencia

A filosofía da ciencia investiga o coñecemento científico e a práctica científica. Ocúpase de saber, entre outras cousas, como se desenvolven, avalían e cambian as teorías científicas, e de saber se a ciencia é capaz de revelar a verdade das "entidades ocultas" (ou sexa, non observables) e os procesos da natureza. Son filosóficas as diversas proposicións básicas que permiten construír a ciencia. Por exemplo:

-A realidade existe de maneira independente da mente humana (tese ontológica de realismo).
-A natureza é regular, polo menos nalgunha medida (tese ontológica de legalidade).
-O ser humano é capaz de comprender a natureza (tese gnoseológica de inteligibilidad).

Aínda que estes supostos metafísicos non son cuestionados polo realismo científico, moitos expuxeron serias sospeitas respecto do segundo de eles e numerosos filósofos puxeron en cuestión algún deles ou os tres. De feito, as principais sospeitas con respecto á validez destes supostos metafísicos son parte da base para distinguir as diferentes correntes epistemológicas históricas e actuais. De tal modo, aínda que en termos xerais o empirismo lóxico defende o segundo principio, opón reparos ao terceiro e asume unha posición fenomenista, é dicir, admite que o home pode comprender a natureza sempre que por natureza enténdase "os fenómenos" (o produto da experiencia humana) e non a propia realidade.

En poucas palabras, o que tenta a filosofía da ciencia é explicar problemas tales como:

-A natureza e a obtención das ideas científicas (conceptos, hipóteses, modelos, teorías, paradigma, etc.);
-A relación de cada unha delas coa realidade;
-Como a ciencia describe, explica, predicir e contribúe ao control da natureza (isto último en conxunto coa filosofía da tecnoloxía);
-A formulación e uso do método científico;
-Os tipos de razoamento utilizados para chegar a definicións do ser humano.
-As implicacións dos diferentes métodos e modelos de ciencia.